Emily in Paris, bir pazarlama ajansını modernize etmek için Fransa’ya taşınan genç bir Amerikalının hikayesi.Karaktere hayat veren Lily Collins, sürpriz bir şekilde Chicago’dan taşınarak dilini ve kültürünü hiç bilmediği bir şehre taşınıyor.
Dizinin tamamını izledim ve Fransız kültürüyle yetişmiş biri olarak söylüyorum ki; Fransızlar bunu hiç beğenmeyecek gibi. Kaldı ki bazı Fransız yorumcular şimdiden saldırıya geçmişler bile.
Fransız radyo istasyonu RTL, web sitesinde “Bere, kokteyl elbiseleri ve kusursuz sokaklar arasında Parisliler günlük yaşamlarını tanımakta zorlandılar.” şeklinde bir cümleyle bakış açılarını net bir şekilde özetlemiş. Amerikan popüler kültüründen nefret etmeyi seven bir Fransız dergisi olan Les Inrockuptibles, Parislilerin şova çoktan güldüğünü yazdı.
Ancak yapılan başka bir demografik araştırmada diziden kesitler gösterilen izleyiciler bir kelime ile diziyi tanımladı. Karşılaşılan ezici yanıt “ridicule” idi.
Fransızca gülünç ve saçma, aynı zamanda komik ve eğlenceli. Aslında “alay konusu”. Emily’nin her sahneye farklı bir çift topuklu ve gösterişli bir şekilde bütçesini aşacak parçalarla Paris sokaklarında demode bir şekilde yürümesi tam bir alay konusu.
Firmanın başı Sylvie’nin Emily’yi kötü bir niyetle alenen yüzüne karşı aşağılaması ve küçümsemesi de aslında ayrı bir alay konusu.
Çoğu Fransız bunu arkasından konuşarak yapacaktır. 🙂
Küçük bir Fransız yayınevi olan Exils’in sahibi ve yöneticisi olan 65 yaşındaki Philippe Thureau-Dangin, “Klişeler o kadar çok ve yoğun ki, abartıldıklarında komik hale gelen küçük hikayelerden oluşan bir koleksiyon gibi yığılıyorlar. Belki de dizinin yaratıcıları Molière’i taklit etmeye çalışıyor.
Molière ayrıca abartır ve komiklik için imkansız durumlar yaratırdı.” diyor diziye olumsuz bakmamaya çalışarak. Zaten dizide de Fransız bir tasarımcı Emily’e “ringarde” diyerek tarzını ve tavrını aşağılarcasına demode, hatta tonlamasına bakarsak varoş gibi bir kelime sarf ediyor.
Dizide Emily’nin Paris’e, bu ajansa çalışmaya gelmesinin asıl amacı işlere “Amerikan Bakış Açısı” getirmek. Şirket çalışanlarından biri olan Luc Emily’nin bu söylemi karşısında Fransızların sosyal medyada uzman olduğunu söylüyor.
Instagram’da en çok takip edilen etiketlerden birinin #howtobeparisian olduğunu göz önünde bulundurursak çok da haksız olmayabilir. Seksi, sade ve monokrom…
Hepimiz Fransız stilini bir noktasından tutup kendimize yakıştırırız illa ki. Sylvie’nin Emily’e aşırı önyargılı olması da buradan geliyor tahminimce.
Fransızca bilmeden geldiği bu şehirde modadan zerre anlamayarak moda markalarının tanıtımını mı yapacak ? Oh là là !
Dizi bir bakımdan da Emily ile dalga geçiyor da olabilir aslında. Hiç tanımadığı, aynı dili bile konuşmadığı insanlarla dolu bir ofise çalışmaya gelir, kültürel farklılıklardan dolayı şaşkına döner ve her şeyi inatla kendi bildiği gibi yapmaya ısrar eder.
Buna rağmen işler Emily için ve tabi ki ajans için her şey yolunda gider. Bu noktada senaryo bize “bu kadar da olmaz” dedirterek aslında gerçeklikten uzak olduğunu hatırlatıyor. Klişe bir Amerikan romantik komedisi diyebiliriz bence.
Le Parisien “Daha ziyade, gerçeklikle bağlantısı kesilmiş ve bir kez daha sermayemizin temsilinin Amerikan çarpıtmasını vurgulayan fantastik bir vizyonun sonucu gibi görünüyor.” diyor dizi için.
Eleştiriler aslında Emily’i canlandıran Lily Collins’e dokunmasa da bir röportajında yaratıcıyı ve diziyi savunuyor.
Télé-Loisirs ile yaptığı röportajda “Yaratıcı Darren Star, yazar ekibinin eşlik ettiği bölümlerin çoğunu Paris’te yaşarken yazdı. Bunlar onların deneyimleri veya Paris’teki arkadaşlarından duydukları şeyler.” diyor.
NBC News ise diziyi şu şekilde anlatmış: “Dizinin asıl odak noktası yıldızın ulusal erdemleriyle yakından bağlantılı olan kariyer gelişimi üzerinedir.
Paris ofisinin basmakalıp, alaycı ve tembel Fransız personeli, Emily’nin Amerikan telaşına rakip olamaz ve bunu nasıl yapacağını bilir.
Her bölüm, Emily’nin göz kamaştırıcı bir adımla ya da her şeyi çözen bir sosyal medya gönderisiyle gelmeden önce baştan çıkarıcı bir şekilde surat asmasına neden olan bir dizi başarısızlığı sunar.”
Emily, pazarlama yöneticisidir ve Chicago’da oldukça rutin bir hayatı vardır. İş arkadaşı hamile olduğu için Paris’teki işi reddeder ve Emily’e teklif edilir. Böylece hikaye başlar.
Fransızca bilmemesine rağmen kariyeri için büyük bir fırsatı kaçırmak istemeyen karakterimiz kendini Paris’te bulur. Amacı çalışacağı markaya “Amerikan bakış açısı” kazandırmaktır.
Geride bıraktığı ailesi, arkadaşları ve sevgilisiyle iletişimini güçlü tutmaya çalışsa da pek başarılı olamaz. Yeni bir şehirdedir, yeni insanlarla tanışıyordur ve herkes ona Paris’te maceralar yaşaması gerektiğini söylüyordur.
Emily’nin başına oldukça ilgin olaylar gelecektir..
Başrolde Lily Collins olduğunu gördüğümde Emily karakteri için çok uygun bir seçim olduğunu düşündüm. Oyunculuğu ve tarzıyla konsepte çok yakışmış.
Karakterin kıvrak zekasını, enerjikliğini, çözüm odaklı oluşunu ve eğlenceli tarafını seyirciye başarılı bir şekilde yansıtmış. Yan karakterlerden Mindy ve Camille’i çok sevdim.
İkinci sezonda Gabriel ve Emily arasında neler yaşanacağını çok merak ediyorum. Açıkçası Gabriel’in daha derin işlenmesini isterdim.
Lüks mekanlar, şık kostümler, romantizm, büyülü bir yaşam çerçevesinde Paris’i gördüğümüz için dizi Fransız eleştirmenler tarafından sert yorumlarla anıldı. Fransızlar’ın kötü gösterildiğini, Amerikan bir kadının onlara her şeyi öğretebileceğini sanmasının yanlış olduğunu düşünüyorlar. Diziyi konusu ve karakter bazında değerlendirirsek bence biraz abartıyorlar. Genel olarak Paris’i değil, Emily’nin Parisi’ni izliyoruz. Evet bazı kusurları var mesela Emily’nin Instagram hesabının kısa sürede çok takipçiye ulaşması absürt olmuş. Bazen olayların gerçek hayata göre çok hızlı gelişmesi, istediği insanlara anında ulaşabilmesi gibi. Ancak kurgu olduğunun farkında olarak izlerseniz keyifli mini bir dizi. Tavsiye ederim.
Dizide yer alan şapka modelleri için buraya tıklayın.